Tatata, voetballuh!!!!

Ja jongens, vandaag was het dan zover, het Sozen Futsal toernooi in Wijster. Er zijn wel vier teams voor uitgerukt, toch? Maarja, ik vertel wel eempies wat over de girls, die het supergoed gedaan hebben...

De avond ervoor moest er nog één spelertje worden gezocht, maar na een telefoontje met Ellen was die al snel gevonden, bedankt! We begonnen, net als de jongens onder de 16, op de fiets, ja zeker, en dat helemaal naar Wijster. Met goede moed (en van die heerlijk uitgeslapen gezichten) begonnen we de tocht door weer en WIND naar Wijster. Helaas moesten we voorbij het weggetje naar Timmerholt eventjes stilstaan, wat bleek, Michelle haar fiets had het begeven, de ketting lag eraf. Ze stroopte de mouwen al op, "...en ik wou de fiets van mijn moeder nog wel meenemen, maar ik wou de sleutel van mijn eigen fiets wel pakken." zei ze. Ze wou de ketting er wel op leggen, maar er zat zo'n verdraaide kettingkast omheen, dus Jannie werd gebeld. Een kwartiertje later waren we weer opweg naar Wijster, met een iets verhoogd tempo.

Na een uurtje fietsen kwamen we opgelucht in Wijster aan. We hadden een iets veranderd schema, maar de tijden zouden hetzelfde blijven. Toen gingen we de kleedkamers zoeken, "WAT, bij de jongens?!" We waren eventjes bij de rest aan het kijken, toen ineens werd omgeroepen dat de meiden van JEZ zich moesten klaarmaken. We gingen snel naar de kleedkamer (doei jongens), maar toen we weer in de sporthal aankwamen hadden we nog maar een minuut te spelen, na die minuut stond het scorebord op 0-1, voor de tegenstander... Wij liepen dus maar naar de kantine, een beetje gefrustreerd, maar eigenlijk was het ook wel heel grappig, iedereen wist nu wie JEZ was. De volgende wedstrijd waren we 10 minuten van tevoren afwezig. We speelden ons potje voetbal, maar het scorebord liet weer te wensen over. Ach ja, we doen het voor de lol! De derde wedstrijd moest er maar iemand anders op doel, doei Jemaine, HALLO Irene! En in die derde wedstrijd kwam onze topscoorster naar voren, met maarliefst één doelpunt, "Go Michelle!" De vierde en laatste wedstrijd ging Michelle op doel.

Na het harde spelen gingen we een bakje patat halen. En toen die op waren gingen we 'de kerels van Elp' aanmoedigen. Hun eerste wedstrijd ging goed, de keeper maakte zelfs bijna een doelpunt en was geweldig goed in vorm. De tweede wedstrijd ging iets minder, daarom moest de keeper de derde wedstrijd maar op spits, volgens de jongens. Hopelijk is dat goed gegaan jongens?! Michelle, Irene, Ellen, Manon en de jongens, bedankt!

p.s.; Qua prijzen weet ik dat de meiden hun best hebben gedaan, en dat de jongens een prijs hebben gewonnen voor hun Fair Play. Niet dat dat er zo super veel toe doet, want het was gewoon, hartstikke gezellig!!!